شرح فرازهای دعای روز چهارم ماه رمضان از زبان ایت الله مجتهدی تهرانی
در بخشي از شرح دعاي روز چهارم مي‌خوانيم: عبادت قوه مي‌خواهد و قوه عبادت غير از قوه جسماني است.
دعاي روز چهارم ماه مبارك رمضان:
«اللهمّ قوّني فيهِ على إقامَةِ أمْرِكَ واذِقْني فيهِ حَلاوَةَ ذِكْرِكَ وأوْزِعْني فيهِ لأداءِ شُكْرَكَ بِكَرَمِكَ واحْفَظني فيهِ بِحِفظْكَ وسِتْرِكَ يـا أبْصَرَ النّاظرين»
«خدايا نيرومندم نما در آن روز به‌پاداشتن دستور فرمانت و بچشان در آن شيرينى يادت را و مهيا كن مرا در آن‌روز براى انجام سپاسگزاريت به كـرم خودت نگهدار مرا در اين روز به نگاه‌داريت و پرده‌پوشى خودت اى بيناترين بينايان»
*شرح فرازهاي دعا از زبان آيت‌الله مجتهدي تهرانی
«اللهمّ قوّني فيهِ على إقامَةِ أمْرِكَ»
خدايا به من قوه بده تا در ماه رمضان بتوانم به‌خوبي عبادت و امر تو را اطاعت كنم. عبادت قوه مي‌خواهد و قوه عبادت غير از قوه جسماني است. وي در ادامه مي‌افزايد: امام علي (ع) نمي‌توانست نان خشك را بشكند؛ اما قلعه خيبر را فتح كرد. پرسيدند كه يا علي (ع) تو شجاعي و قلعه خيبر را فتح كردي، چگونه است كه نمي‌تواني نان خشك را بشكني؟ و در پاسخ فرمود: «فتح قلعه خيبر به قوه روحاني بود كه متفاوت از قوه جسماني است. قوه ولايت و قوه روحاني و قوه ولايتي با قوه بدن فرق دارد و من قوه بدن ندارم.»
«واذِقْني فيهِ حَلاوَةَ ذِكْرِكَ»
يعني خدايا شيريني عبادت را به ذائقه ما بچشان تا قرائت دعاهاي افتتاح و كميل و توسل و روزه و نماز به ما مزه كند.
روايت قدسي داريم كه اگر عالمي و طلبه‌اي به علمش عمل نكند، كمتر عذابي كه مي‌كنم، اين است كه شيريني مناجاتم را از دل و قلبش مي‌برم.
«وأوْزِعْني فيهِ لأداءِ شُكْرَكَ بِكَرَمِكَ»
خدايا به كرمت كاري كن كه من اداي شكرت را بكنم. شكر خدا، تنها گفتن الهي شكر نيست. اگر من از نعمت‌هاي خدا به‌جا استفاده كنم خدا را شكر كرده‌ام. اگر چشمم نامحرم را نبيند و گوشم آواز حرام نشود، نعمت چشم و گوش را به‌جا آورده‌ام. * مردم معني دعاهايي را كه مي‌كنند بدانند
«واحْفَظني فيهِ بِحِفظْكَ وسِتْرِكَ»
خدايا در اين ماه رمضان من را از انجام گناه حفظ كن. مردم اين را مي‌خوانند اما معني‌اش را نمي‌دانند. بايد اين دعا براي مردم معنا شوند. روايت است كه اگر گناه بو داشت، دو نفر پيش هم نمي‌نشستند و اگر مردم از عيب هم با خبر بودند، كسي مرده‌اي را دفن نمي‌كرد.
ايمان هم «بو» دارد. پيامبر اسلام (ص) وارد خانه شد و گفت: «من بوي اويس را مي‌شنوم» اويس چون مادرش اجازه نداده بود، منتظر نماند تا پيامبر (ص) به مدينه بازگردد؛ اما بوي خوشش در منزل پيامبر مانده بود. آيت‌الله مجتهدي تهراني در ادامه مي‌گويد: قديم همه مردم زيبا بودند چون همه اهل نماز شب بودند و چهره‌اي نوراني داشتند. اما الآن چون نماز شب نمي‌خوانند، چهره‌ها به‌زيبايي گذشته نيست.
«يـا أبْصَرَ النّاظرين»
اي خدا كه از همه كساني‌كه نظر مي‌كنند، تو بصيرتر و بيناتري، اي خدايي كه تو بينا به همه اعمال ما هستي، به ما توفيق بده كه در ماهرمضان گناه نكنيم، به حفظ و ستر خودت.
