بسم الله الرحمن الرحیم
االلهمّ اجْعَلْ لی فیهِ نصیباً من رَحْمَتِكَ الواسِعَةِ واهْدِنی فیهِ لِبراهِینِكَ السّاطِعَةِ وخُذْ بناصیتی الى مَرْضاتِكَ الجامِعَةِ بِمَحَبّتِكَ یا أمَلَ المُشْتاقین.

خدایا قرار بده برایم در آن بهره‌اى از رحمت فراوانـت و راهنمائیم كن در آن به برهان و راه‌هاى درخشانت و بگیر عنانم به سوى رضایت همه جانبه‌ات بدوستى خود اى آرزوى مشتاقان. 

شرح دعاي روز نهم ماه مبارک رمضان


“اللهم اجعل لي فيه نصيبا من رحمتک الواسعه و اهدني فيه لبراهينک الساطعه و خذ بناصيتي الي مرضاتک الجامعه لمحبتک يا امل المشتاقين”
“خدايا مرا نصيبي (کامل) از رحمت واسعه خود عطا فرما و به ادله و براهين روشن خود هدايت فرما و پيشاني مرا بگير و به سوي رضا و خشنودي که جامع (هر نعمت) است سوق ده بحق دوستي و محبتت اي آرزوي مشتاقان”
1- اللهم اجعل لي فيه نصيبا من رحمتک الواسعه “خدايا مرا نصيبي (کامل) از رحمت واسعه خود عطا فرما”
“رحمت واسعه”
رحمت خداوند بسيار وسيع و گسترده است، وسعتي که ما نمي توانيم با قلم و زبان خود آن را وصف نماييم اما اگر به آيات قرآن توجه کنيم، “الحمدلله الذي خلق السموات و الارض…” (1) يعني “شکر خداوندي که آسمان و زمين را خلق کرد…” و “له ما في السموات و ما في الارض”(2) يعني “و براي خداوند است هرچه که در زمين و آسمان است” و “وسع کرسيه السموات و الارض و لايوده حفظهما و …”(3) يعني “قلمرو علم خداوند از آسمان و زمين فراتر و نگهباني آسمان و زمين بر او آسان و بي زحمت است” آنگاه است که در مي يابيم که با وسيع بودن حکومت و فرمانروايي ذات اقدس الهي، رحمت او نيز بسيار وسيع و گسترده است، رحمتي که شامل کساني مي شود که از فرمان خداوند و رسولش سرپيچي ننمايند به طوري که خداوند در قرآن مي فرمايد: “فان کذبوک فقل ربکم ذو رحمه واسعه و لا يرد باسه عن القوم المجرمين”(4) يعني “پس اگر تو را (اي پيغمبر) تکذيب کنند بگو خداي شما با آنکه داراي رحمت بي منتهاست (اما) عذابش را از فرقه بدکاران باز نخواهد داشت” پس از خداوند مي خواهيم که ما را در اين روز شامل رحمت واسعه اش قرار داده و بين ما و قوم مجرم جدايي اندازد…
2- و اهدني فيه لبراهينک الساطعه “و مرا در اين روز به ادله و براهين روشنت هدايت فرما”
“منظور از براهينک الساطعه چيست؟”
در دعاي اين روز مي خوانيم واهدني فيه “در اين روز مرا هدايت نما” حال مي خواهيم بدانيم اين هدايت چيست؟ در جواب مي توانيم بگوييم: “والله يهدي من يشاء الي صراط مستقيم”(5) يعني “خداوند هر که را بخواهد به راه مستقيم هدايت مي کند” پس اين هدايت، هدايت به صراط مستقيم است، حال مي خواهيم بدانيم صراط مستقيم چيست؟ که در جواب بايد بگوييم: “ان الله ربي و ربکم فاعبدوه هذا صراط مستقيم”(6)
يعني “به درستي که خداوند رب من و شماست پس او را بپرستيد که اين است صراط مستقيم” حال چگونه به اين صراط مستقيم دست يابيم و طريقه عبادت و بندگي نمودن پروردگار عالميان را از که بياموزيم؟ که در اينجاست که “لبراهينک الساطعه” “بوسيله ادله و براهين روشن” به کار مي آيد که اين ادله و براهين روشن هيچ چيزي جز آيات قرآن و اهل بيت عصمت و طهارت (عليهم السلام) نمي باشد. به طوري که “ذلک الکتاب لاريب فيه هدي للمتقين”(7) يعني “اين کتابي است که در آن شکي نيست و هدايتيست براي تقواپيشگان” و پيامبر اکرم (ص) نيز در حديث ثقلين چنين فرمودند: “اني تارک فيکم الثقلين کتاب الله و عترتي و اهل بيتي، لن يتفرقا حتي يردا علي الحوض ما ان تمسکتم بهمالن تضلوا ابدا” يعني “من در بين شما دو چيز گرانبها به امانت مي گذارم: کتاب خدا و اهل بيتم، و آن دو هرگز از هم جدا نمي شوند تا اينکه در حوض کوثر بر من وارد شوند، ماداميکه به آن دو تمسک جوييد هرگز تا ابد گمراه نشويد” که ما نيز از خداوند مي خواهيم که در اين روز ما را به پيروي از قرآن و اهل بيت عليهم السلام ياري نموده و به صراط مستقيم هدايت فرمايد…
3- وخذ بناصيتي الي مرضاتک الجامعه بمحبتک يا امل المشتاقين “پيشاني مرا در اين روز بگير و به سوي رضا و خشنوديت که جامع هر (نعمت) است سوق ده بحق دوستي و محبتت اي آرزوي مشتاقان”
منظور از “ وخذ بناصيتي” چيست؟
ما از خداوند مي خواهيم که پيشاني ما را گرفته و به سوي رضا و خشنوديش بکشاند چرا که پيشاني محل سجده انسان به ذات اقدس پروردگار است که هنگامي که بنده به درگاه الهي سجده مي نمايد آنگاه است که خود را تسليم امر پروردگار نموده و خود را در پيشگاه او خوار و ذليل مي داند و در روايات نيز داريم که بهترين حالات بنده هنگامي است که آن بنده در مقابل ذات اقدس الهي سجده مي نمايد، پس از خداوند مي خواهيم که پيشاني ما را فقط جايگاه سجده نمودن به ذات اقدسش گرداند نه سجده گاه شيطان (نه فرمانبرداري از شيطان…)
“منظور از مرضاتک الجامعه چيست؟”
همانطور که قبلا هم توضيح داده شد رضاي خداوند بزرگترين سعادتمندي هاست که يک انسان مي تواند آن را به دست آورد، چرا که زماني پروردگار عالميان از بنده خويش راضي مي گردد که بنده از دستورات و اوامر او اطاعت نموده و حق بندگي را به جا آورد و هنگامي که بنده از اوامر الهي اطاعت نمايد آنگاه است که جميع وعده هاي خداوند که در قرآن به ايمان آورندگان بشارت داده شده است محقق مي گردد که آن هم از رضاي الهي نشات مي گيرد، پس رضاي الهي جامع ترين نعمتهاي خداوند است که در اين روز از او بحق دوستي و محبتش به جميع بندگان مي خواهيم که اين رضا و خشنودي را نصيب ما گرداند.